De voeten en benen zijn opgebouwd uit tientallen botten in een benige structuur als onderdeel van het voortbewegingssysteem. De twee werken samen om u te helpen lopen. Als slechts één bot gebroken of gebroken is, zal het moeilijk voor u zijn om te lopen en activiteiten uit te voeren. Dus, hoe komen dit soort fracturen voor? Het volgende is een volledige uitleg van de definitie, symptomen, oorzaken en behandeling van beenfracturen.
Definitie van been- en beenbreuk
Een been- en beenbreuk is een aandoening waarbij een of meer van de botten in de voet en het been breken, barsten of breken. Botbreuken in de voeten en benen kunnen overal voorkomen, van de dij (dijbeenbreuk), onderbeen (scheenbeen- en kuitbeenbreuk), tot de pols, voetzool en tenen.
De soorten fracturen die optreden kunnen variëren, zoals open, gesloten en fracturen ontheemd of niet-verplaatst breuken. De vorm van de breuk kan variëren, maar de meest voorkomende zijn transversaal, schuin, spiraalvormig of fijngemaakt. Ondertussen zijn stressfracturen een type fractuur dat vaak voorkomt in de voeten en enkels.
dijbeenbreuk
Een dijbeenbreuk is een breuk die optreedt in het bovenbeen of de dij. Het is een lang bot dat van de heupen tot de knieën loopt en is het grootste, sterkste en langste bot in het lichaam. Deze femurfracturen of -fracturen treden dus in het algemeen alleen op bij zeer sterke druk of impact.
Fracturen van de tibia en fibula
Een breuk van het scheenbeen en kuitbeen is een aandoening waarbij de botten in het onderbeen, namelijk het scheenbeen (scheenbeen) en kuitbeen (kuitbeen) zijn gebroken. Deze twee botten kunnen tegelijkertijd worden gebroken. Scheenbeenbreuken komen echter vaker voor omdat dit bot een belangrijk onderdeel is van de knie- en beengewrichten en dient om het grootste deel van uw lichaamsgewicht te ondersteunen.
Gebroken enkel
Een enkelbreuk is een aandoening waarbij een of meer van de botten waaruit het enkelgewricht bestaat, breken of breken. De botten waaruit de enkel bestaat, zijn het onderste deel van de tibia en fibula en de talus (het kleine bot tussen het hielbot en de tibia en fibula).
Gebroken vingers en tenen
Vinger- en teenfracturen komen vaak voor in de vingerkootjes, de kleine botten waaruit de vingers bestaan en de middenvoetsbeentjes in de voetzool. Er zijn twee vingerkootjes in de grote teen en drie vingerkootjes in de andere vier tenen. De middenvoetbeenderen hebben vijf wervels, die elk zijn verbonden door een vinger erboven.
Van deze botten is een Jones-fractuur het meest voorkomende type fractuur. Jones-fracturen treden op in de kleine botten van het vijfde middenvoetsbeentje (het bot op de voetzool dat aansluit op de pink) dat minder bloed ontvangt. Daarom is dit type breuk moeilijker te genezen.
Tekenen en symptomen van been- en beenfracturen
Veelvoorkomende tekenen en symptomen van voet- en beenfracturen zijn onder meer:
- Ernstige pijn, die over het algemeen verergert bij beweging.
- Blauwe plekken, zwelling en gevoeligheid rond het gebroken been of been.
- Misvormingen of misvormingen in de voet, zoals de zijkant van de voet die is gebroken, wordt korter of er is een uitstekend deel.
- Moeite met staan, lopen of gewicht dragen.
- Gevoelloosheid in de voeten of benen.
- Er klonk een krakend geluid toen de botten braken.
In ernstige omstandigheden, zoals een open breuk, kan het gebroken bot de huid binnendringen en letsel veroorzaken. Terwijl bij kinderen, vooral peuters, huilen en weigeren te lopen de meest voorkomende kenmerken van fracturen zijn. De reden is dat de peuter niet heeft kunnen uitleggen wat er met hem is gebeurd.
Oorzaken van been- en beenfracturen
Een veelvoorkomende oorzaak van fracturen of fracturen is sterke druk of impact. Bij been- en beenfracturen kan dit door verschillende dingen gebeuren, zoals:
Val
Vallen kan breuken veroorzaken in elk been of beenbot. In het bijzonder kan struikelen echter over het algemeen breuken in de polsen, voetzolen en tenen veroorzaken.
Tijdens het vallen van een hoogte in een staande positie kunnen fracturen van het scheenbeen en kuitbeen ontstaan. Vallen van een hoogte kan ook fracturen van het dijbeen veroorzaken, vooral bij ouderen met zwakke botaandoeningen.
Ongeluk
Breuken van de benen en voeten kunnen ook optreden als gevolg van ongevallen, zowel motorfietsen als auto's. Dit is de meest voorkomende oorzaak, waaronder aangereden worden door een auto of motor tijdens het lopen.
Sportblessure
Blessures tijdens contactsporten, zoals vallen tijdens het skiën, geraakt worden door andere spelers tijdens het voetballen, geraakt worden door een hockeystick, enz., zijn ook veelvoorkomende oorzaken van scheenbeen- en kuitbeenbreuken.
Artikel vallen
Druppels van zware voorwerpen in het voetgebied, vooral de zolen en tenen, kunnen breuken in deze botten veroorzaken.
Overmatig gebruik van voeten
Voortdurende en overmatige beweging van de benen en voeten kan breuken of stressfracturen veroorzaken, zoals hardlopen of springen over lange afstanden.
Naast de hierboven genoemde, zegt de Mayo Clinic, kunnen gebroken ledematen bij kinderen ook optreden als gevolg van misbruik, vooral als het gebeurt voordat het kind kan lopen.
Risicofactoren voor beenfracturen
Van verschillende factoren wordt ook gezegd dat ze het risico op fracturen in de voeten en benen verhogen. Deze risicofactoren zijn:
- Een atleet of voert vaak zware sportactiviteiten uit, zoals basketbal, voetbal, gymnastiek, tennis, hardlopen, gymnastiek, hockey, enzovoort.
- Onjuist gebruik van oefentechniek of apparatuur, zoals het verkeerd dragen van schoenen of het niet opwarmen voor het sporten.
- Werk in een omgeving waar het risico bestaat om van een hoogte te vallen of van een zwaar voorwerp te vallen, zoals een bouwplaats.
- Bepaalde aandoeningen die botten verzwakken, zoals osteoporose.
- Geschiedenis van reumatoïde artritis of diabetes.
- Roken gewoonte.
Hoe been- en beenfracturen te diagnosticeren?
Om een breuk in uw voet of been te diagnosticeren, zal uw arts vragen hoe de verwonding is ontstaan en welke symptomen u heeft. De arts kan ook vragen naar uw algemene medische geschiedenis, inclusief eventuele medische aandoeningen die u heeft, zoals diabetes enzovoort. Vervolgens zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op tekenen van breuken die mogelijk zichtbaar zijn.
Als een fractuur wordt vermoed, kan uw arts u vragen beeldvormende tests uit te voeren, zoals röntgenfoto's, of CT-scans en MRI's om de conditie van uw botten en interne structuren in meer detail te bepalen. Botten scan (botscanner) of andere tests kunnen ook worden gedaan om de arts te helpen bij het diagnosticeren van fracturen die niet zichtbaar zijn op röntgenfoto's of die bepaalde medische aandoeningen hebben.
Medicatie en behandeling van been- en beenfracturen
Medicatie en behandeling van fracturen in de voet of het been kan variëren. Dit hangt af van de specifieke locatie van het gebroken bot, de oorzaak van het letsel, het type fractuur, de ernst, leeftijd en algehele gezondheid van de patiënt. Over het algemeen is de behandeling van fracturen in de voet of het been:
Gips of andere ondersteuning
Het verminderen van beweging en het op de juiste plaats houden van het gebroken bot is belangrijk in het fractuurgenezingsproces, ook in de voet en het been. Een manier om hieraan te voldoen is om een gipsverband of spalk te plaatsen in het gebied van de voet of het been dat is gebroken.
Voordat u het apparaat installeert, zal de arts echter eerst controleren of uw botten in de juiste en normale positie staan. Als het verschuift, zal de arts eerst de positie van uw botten uitlijnen, zodat ze genezen en weer bij elkaar komen in de juiste positie. Over het algemeen vereist deze procedure algemene of lokale anesthesie.
Naast een gipsverband of spalk mag de arts bij fracturen van pols, voetzool en teen alleen andere verwijderbare steunen aanbrengen, zoals een beugel, laarzen of schoenen met stijve zolen. Raadpleeg het juiste ondersteuningsapparaat op basis van uw toestand.
Verdovende middelen
Mogelijk moet u ook medicijnen gebruiken om pijn en ontsteking door fracturen in uw dijen, onderbenen en polsen, voetzolen en tenen te verminderen. Geneesmiddelen die over het algemeen door artsen worden gegeven, namelijk pijnstillers, zoals paracetamol, ibuprofen of andere sterkere medicijnen.
Operatie
Bij ernstige fracturen kan een operatie nodig zijn om het genezingsproces uit te lijnen en te helpen. Tijdens de operatie worden breukpennen, zowel inwendig als uitwendig, bevestigd om het gebroken bot tijdens de genezing in de juiste positie te houden.
Over het algemeen wordt deze procedure uitgevoerd wanneer u aan bepaalde voorwaarden voldoet, zoals:
- Breuk van meer dan één bot.
- Het gebroken bot verschoof een behoorlijke afstand.
- De breuk heeft het gewricht aangetast.
- Er is schade aan de omliggende ligamenten.
- De breuk heeft zich uitgebreid tot het gewricht.
- Een ernstig ongeval met een open breuk tot gevolg.
- Geneest niet door simpelweg een gipsverband of ander hulpmiddel te gebruiken.
Bovendien is een operatie ook de meest gebruikelijke behandeling om het genezingsproces van femurfracturen of dijfracturen, zowel rechts als links, te bevorderen. Genezing van femurfracturen zonder operatie is zeer zeldzaam, behalve bij kinderen die adequaat kunnen worden behandeld met gips.
Fysiotherapie
Zodra uw bot genezen is verklaard, heeft u over het algemeen revalidatie of fysiotherapie nodig om de stijfheid te verminderen en het bewegingsbereik in het gewonde been en been te vergroten. De reden is dat gebrek aan beweging tijdens het gebruik van een cast uw voeten en benen vatbaar maakt voor stijfheid en de omliggende spieren zwak worden.
Hoe lang kan het duren om weer te lopen na een been- en beenbreuk?
U bent genezen verklaard als het gebroken bot weer is aangesloten of de breuk is verdwenen. De duur van het genezingsproces kan variëren, afhankelijk van de specifieke locatie van het gewonde bot, de leeftijd en de ernst.
Bij fracturen van het dijbeen of femurfracturen kan de genezingstijd 3-6 maanden bedragen, terwijl fracturen van het scheenbeen (scheenbeen) en fibula (kuitbeen) 4-6 maanden kunnen duren. Ondertussen duurt het bij enkelbreuken over het algemeen tot 6 weken voordat het bot is genezen. De botten van de voetzolen kunnen binnen 6-8 weken genezen en de tenen kunnen tot 4-8 weken duren.
Het genezingsproces kan langer duren als u een type open fractuur heeft die risico loopt op infectie, een hoge ernst heeft of bepaalde medische aandoeningen heeft. Wat kinderen betreft, kan het genezingsproces sneller zijn.
Tijdens de genezingsperiode moet u mogelijk krukken (krukken) gebruiken. Zelfs nadat u bent hersteld, heeft u mogelijk nog steeds krukken of zelfs andere ondersteuning nodig bij activiteiten, zoals lopen, te lang staan, enzovoort.
Krukken of beugels kunnen langzaam worden verwijderd totdat u volledig bent genezen en in staat bent om activiteiten uit te voeren, zoals lopen, zoals gewoonlijk. Volg altijd de instructies van de arts op met betrekking tot het juiste moment om normaal te kunnen lopen en activiteiten zoals gewoonlijk uit te voeren.
Tips om het herstelproces te versnellen na een gebroken been en been
Om het herstelproces te versnellen, kunt u onderstaande tips volgen tijdens de genezings- en herstelperiode van uw been- en beenbreuk. Dit zijn de tips:
- Eet de aanbevolen voedingsmiddelen voor fracturen, zoals zuivel, en vermijd innames die het herstel kunnen vertragen.
- Breng ijs aan op delen van de voeten en benen die pijn en zwelling ervaren.
- Rijd niet in een cast-, opstart- of ander ondersteunend apparaat.
- Til het gewonde been op terwijl u rust om zwelling te helpen verminderen.
- Na het herstellen, haast u zich niet om terug te keren naar normale activiteiten, vooral inspannende activiteiten. Begin langzaam terug te keren naar activiteiten en zoals voorgeschreven door uw arts.
