In het leven zal iedereen verschillende problemen tegenkomen. Van vrij triviale problemen zoals het omgaan met files tot grote problemen zoals een mislukking, echtscheiding of het verliezen van een dierbare. De moeilijkheden waarmee u te maken krijgt, kunnen uw geest overweldigen of u bedreigd voelen.
Net zoals je lichaam reageert om zichzelf te beschermen wanneer je in gevaar bent, heeft je ziel ook een speciaal systeem om zichzelf te verdedigen in een gevaarlijke situatie. Onbewust bouw je direct zelfverdedigingsmechanismen op zodat je leven niet verstoord wordt door dreigingen of gevaren van buitenaf.
Iedereen heeft zijn eigen manier om zichzelf te beschermen. Er zijn mensen die hun emoties uiten op degenen die het dichtst bij hen staan, maar er zijn ook mensen die zich daadwerkelijk bezig houden met werk, zodat ze hun zorgen kunnen vergeten. Welke methode gebruik je dan meestal als je gestrest of onrustig bent? Kom op, ontdek het antwoord hieronder.
Zelfverdedigingsmechanismen vanuit psychologisch oogpunt
Het zelfverdedigingsmechanisme werd voor het eerst ontwikkeld door een paar vader en zoon uit Oostenrijk wiens namen behoorlijk geurig zijn op het gebied van psychologie. Deze twee mensen zijn Sigmund Freud en Anna Freud. Volgens deze vader en zoon heeft je geest, wanneer je wordt geconfronteerd met een moeilijke of ongemakkelijke situatie, een bepaalde manier nodig om te ontsnappen aan de emoties die opkomen. Dit gebeurt omdat mensen instinctief negatieve gevoelens zoals verdriet, woede, teleurstelling, schaamte en angst vermijden. Daarnaast ben je verplicht om negatieve emoties in de samenleving en de sociale omgeving niet te ventileren.
Dit is wanneer je geest een verdedigingsmechanisme zal vormen. Zelfverdedigingsmechanismen werken om onaangename gevoelens te verdrijven of om onaangename gebeurtenissen en ervaringen beter te laten voelen. Je geest zal deze zelfverdedigingsmodus automatisch activeren, wat buiten je bewustzijn en controle ligt.
Deze emoties verdwijnen echter niet helemaal uit je hoofd. Je kunt het alleen onderdrukken of negeren. Daarom is het zelfverdedigingsmechanisme geen manier om problemen op te lossen, maar gewoon de natuurlijke reactie van de ziel op problemen.
Verschillende soorten psychologische reacties voor zelfverdediging
Sinds het zelfverdedigingsmechanisme is ontwikkeld door Sigmund Freud en zijn dochter, hebben vele andere experts theorieën bijgedragen om de verschillende soorten zelfverdediging aan te vullen. Hier zijn zeven van de meest voorkomende en bestudeerde zelfverdedigingsmechanismen.
1. Ontkenning ( ontkenning )
De persoon in ontkenning weet dat wat hij doet verkeerd of schadelijk is, maar hij gebruikt verschillende excuses om het acceptabel te maken. Bijvoorbeeld het probleem van de rookverslaving. In plaats van de gewoonte toe te geven en te veranderen, ontkende hij het probleem door te denken: "Ah, ik rook alleen als ik veel stress heb".
2. Repressie
Wanneer een persoon voelt dat een bepaalde situatie of conflict buiten zijn controle ligt, kiest hij ervoor om het te vergeten of helemaal niet toe te geven. Een voorbeeld van repressie is wanneer je iemand die heel dicht bij je staat verliest. In plaats van de realiteit te accepteren en je eenzaam te voelen, ga je ervan uit dat de persoon nog leeft. Een ander voorbeeld is een moeder die buiten het huwelijk zwanger is. Ze koos ervoor om haar kind af te staan voor adoptie door iemand anders en wilde niet toegeven dat ze was bevallen en kinderen had gekregen.
3. Regressie
Dit mechanisme wordt gekenmerkt door het terugtrekken van iemands psychologische toestand naar zijn kindertijd. Als je nerveus bent omdat je bang bent om door je baas te worden berispt, kun je zelfs snikken als een kind. Of als je geen liefde meer hebt, wil je je kamer niet uit om te studeren of te werken. Je wilt gewoon de hele dag in bed kruipen en je favoriete pop knuffelen.
4. Projectie
Om jezelf te verdedigen tegen gevoelens, gedachten of emoties die je moeilijk kunt accepteren, projecteer je die gevoelens op andere mensen. Je mag bijvoorbeeld je collega niet, ook al moet je elke dag met hem werken. Dus je voelt eigenlijk dat het je partner is die je niet mag, en niet andersom. Nog een voorbeeld: je bent niet helemaal zeker van je geliefde, maar je bent bang om hem te verlaten. Daarom projecteer je deze twijfel op je vriend door hem te beschuldigen dat hij je relatie met je geliefde niet ondersteunt.
5. Rationalisatie
Een gedachte, woord of handeling proberen te rationaliseren waarvan u weet dat deze verkeerd is, is een vorm van zelfverdedigingsmechanisme. Ter illustratie: je komt altijd te laat op kantoor en krijgt uiteindelijk een reprimande van je baas. Om schuldgevoelens of schaamte te voorkomen, redeneer je dat je huis ver van kantoor is en altijd vast staat in het verkeer. Je kunt eigenlijk eerder vertrekken dan normaal om niet te laat te komen, maar je wordt altijd laat wakker.
6. Sublimatie
Sublimatie treedt op wanneer je negatieve emoties over positieve dingen ventileert. Je hebt bijvoorbeeld net een grote ruzie gehad met je partner. Om boosheid en wrok los te laten, ga je op zoek naar nuttige activiteiten zoals het gras maaien. Zelfs als de indruk positief is, heb je eigenlijk gewoon dorst om je gevoelens te uiten dat je iets wilt vernietigen of verpesten. Dit type zelfverdedigingsmechanisme is vrij gebruikelijk in de samenleving.
7. Afleiding ( verplaatsing )
In tegenstelling tot sublimatie waarbij je op zoek bent naar een uitlaatklep voor positieve emoties, laat afleiding je juist op zoek gaan naar objecten die doelwitten kunnen worden voor je negatieve emoties. Bijvoorbeeld wanneer u de werkdoelen niet haalt. Ook jij komt met de teleurstelling thuis en wordt gewelddadig door deuren dicht te slaan, tegen familieleden te schreeuwen of roekeloos te rijden. Deze vorm van zelfverdedigingsmechanisme wordt ook vaak ervaren door mensen.
LEES OOK:
- Hypnotherapie gebruiken om psychologisch trauma te genezen
- "Oeps.. Uitgegleden!" Het werk van de hersenen achter de slips begrijpen
- Pas op, stress door werk kan het leven verkorten
