Hij zei dat eiwitten goed zijn voor spieren, het kan zelfs spieren groot en in vorm maken als het wordt gecombineerd met regelmatige lichaamsbeweging. Niet alleen dat, eiwit wordt ook aangeprezen als een lichaamsopbouwende stof die beschadigde cellen kan repareren. Daarom hebben mensen die ziek zijn meer eiwitten nodig. Nou, hoe kan dit eiwit in godsnaam worden verteerd en door de spieren worden opgenomen in de cellen in het lichaam? Kom op, begrijp het proces van eiwitvertering van de mond tot de opname ervan in de weefsels van het lichaam!
Overzicht van eiwit
Eiwit is een van een aantal belangrijke voedingsstoffen die verschillende voordelen voor het lichaam hebben. Beginnend met het doneren van energie, het opbouwen van cellen en lichaamsweefsels, het repareren van beschadigde cellen en weefsels, het stimuleren van het immuunsysteem en het helpen handhaven van de vochtbalans.
Eiwitbronnen worden in tweeën gedeeld, namelijk van dieren (dieren) en planten (groenten). U kunt bronnen van dierlijke eiwitten binnenkrijgen door rood vlees, kip, vis, eieren en zuivelproducten te eten. Terwijl plantaardige eiwitbronnen gemakkelijk kunnen worden verkregen uit noten, tarwe, zaden, tempeh, tofu, broccoli en andere.
Het proces van eiwitvertering van de mond naar de maag
Misschien heb je je afgevraagd hoe eiwitten grote spieren kunnen maken of hoe deze voedingsstoffen beschadigde cellen repareren. Dus, om het beter te begrijpen, laten we eens kijken naar de volgende stroom van eiwitvertering.
1. Beginnen met de mond
Al het voedsel dat het lichaam binnenkomt, wordt eerst in de mond gekauwd. Hetzelfde geldt voor voedingsmiddelen die eiwitten bevatten. Het doel is om kleinere en soepelere vormen van voedsel te produceren om het spijsverteringsproces te vergemakkelijken.
2. Verteerd in een kleinere vorm in de maag
Nadat de textuur van het voedsel volledig gepureerd en glad is, zal het voedsel worden ingeslikt en vervolgens in het spijsverteringsstelsel in de maag terechtkomen. Hier begint de maag zijn werk te doen door een zure omgeving te creëren die het protease-enzym zal activeren.
Eiwit in voedsel wordt door protease-enzymen omgezet in kleinere vormen, namelijk aminozuren. Daar stopt het niet, het pepsine-enzym als een van de belangrijkste protease-enzymen zal ook eiwitten omzetten in kleinere maten, die peptiden worden genoemd.
3. Eiwit is klaar om te worden opgenomen in de dunne darm
Als de taak in de maag is voltooid, komen de aminozuren in de dunne darm die zich tussen de maag en de dikke darm bevindt. Tegelijkertijd zal de alvleesklier het enzym bicarbonaat afgeven, dat verantwoordelijk is voor het neutraliseren van de zure deeltjes die uit de maag kunnen worden gedragen.
Ook al zijn ze afgebroken tot kleinere, aminozuren en peptiden kunnen nog steeds niet worden opgenomen, ze moeten weer worden verteerd tot eenvoudigere stoffen. Welnu, dit proces vereist de hulp van de enzymen trypsine, chymotrypsine en carboxypeptidase om aminozuren en peptiden af te breken.
Bovendien zal de eenvoudigste vorm van eiwit worden opgenomen door de wanden van de dunne darm. In de wand van de dunne darm bevinden zich secties die villi en microvilli worden genoemd en die de opname van aminozuren vergemakkelijken.
Daarna komen de aminozuren in de bloedbaan terecht, samen met andere voedingsstoffen die ook door de dunne darm zijn opgenomen. De bloedstroom gaat door alle lichaamscellen en verdeelt aminozuren naar de delen die het nodig hebben, inclusief spiercellen.
Andere lichaamsdelen nemen ook deel aan de vertering van eiwitten
Het proces van eiwitvertering is niet alleen afhankelijk van het werk van een reeks spijsverteringssystemen. Zenuwen en hormonen in het lichaam spelen ook een rol bij het afgeven van signalen en het reguleren van het werk van de spijsverteringsorganen, zodat ze hun taken uitvoeren in overeenstemming met hun functies.
Neem bijvoorbeeld het gastrinehormoon in de maag dat de cellen erin stimuleert om zuur te produceren. Terwijl het hormoon secretine een rol speelt bij het reguleren van de productie van bicarbonaat-enzymen in de pancreas. Hetzelfde geldt voor het hormoon cholecystokinine, dat de alvleesklier het signaal geeft om spijsverteringsenzymen, eiwitten en andere voedingsstoffen vrij te maken.
Aan de andere kant kan het zenuwstelsel van het lichaam het proces van eiwitvertering helpen door zenuwstimulatie te geven die aangeeft dat er voedsel is dat in het spijsverteringskanaal moet worden verwerkt. Zenuwstimulatie helpt voedsel van de ene plaats naar de andere in het spijsverteringsstelsel te verplaatsen volgens de stadia ervan.
