Het verspringen is een atletische springsport die erop gericht is zo ver mogelijk te springen en te reiken. Bij het springen van lange afstanden zullen atleten eerst het loopvoorvoegsel doen, dan opstijgen, zweven en landen. Naast de basistechniek zijn er enkele sportregels bij het verspringen waar je op moet letten.
De geschiedenis van de verspringsport
De Olympische Spelen in de oudheid hadden deelgenomen aan het verspringen, maar met een gewicht genaamd halters . Het gewicht van ongeveer 1 tot 4,5 kg wordt in de hand van elke atleet gehouden en dient om het momentum te vergroten tijdens het rennen tot springen.
Deze sport is nu een sport sinds de Olympische Spelen in 1896. Verspringen of lange sprong Aanvankelijk alleen voor mannen, maar opende toen het verspringen voor vrouwen op de Olympische Spelen van 1948 in Londen.
Basistechniek voor verspringen
Een goede verspringende atleet heeft de snelheid en kracht van de beenspieren nodig, evenals de flexibiliteit om het lichaam in de lucht te bewegen. Atleten voeren pre-runs, starts en landingen uit in de zandbak voor maximale afstand.
Het verspringen bestaat uit vier fasen, namelijk starten, opstijgen, zweven en landen. Dit zijn de stappen die jumpers moeten doen in deze vier fasen.
1. Initiële fase (aanloop)
De start begint met een sprint naar het startbord, behalve de laatste twee stappen. Verspringende atleten hebben een baan om een prefix van 40 meter te maken. Deze afstand is effectief voor het opbouwen van snelheid en momentum voordat u een sprong maakt.
Probeer tijdens deze fase consistentie en snelheid te behouden. Over het algemeen zullen verspringers 20 tot 22 stappen zetten bij het starten. Begin met minimaal 8 stappen voor beginners.
2. De startfase (opstijgen)
Na het uitvoeren van de laatste twee stappen, gaat een atleet de startfase in. Een van de voeten blijft op de grond om het lichaam te ondersteunen en te duwen. Als resultaat zal deze beweging het lichaam in staat stellen een bepaalde hoogte te bereiken, zodat het langer en verder kan vliegen terwijl het in de lucht is.
Zorg ervoor dat uw voeten plat op de grond staan voor een optimale afstoting. Op je hielen springen heeft een remmend effect en vermindert het momentum, terwijl op je tenen springen het lichaam zal destabiliseren en de afstand die de springer aflegt zal verkleinen.
3. Drijvende fase (vlucht)
Eenmaal in de lucht heeft de atleet weinig controle over richting en landing. Er zijn echter stappen tijdens de zweeffase die dienen om de sprongafstand te maximaliseren. Deze stijl van drift vereist echt de snelheid en flexibiliteit van het lichaam.
Er zijn verschillende stijlen in het verspringen die gedaan kunnen worden bij het doen van de zwevende fase, namelijk de squat-stijl ( zweefstijl ), hangende stijl ( hang stijl ), en luchtgang ( wandelen in de lucht stijl ). Elke atleet in het verspringen heeft zijn eigen stijlvoorkeur, maar de squat-stijl is meestal degene die de meeste beginners het eerst leren.
4. Landingsfase (landen)
Elke centimeter landing is van cruciaal belang, dus zorg ervoor dat je de juiste landingstechniek in de zandbak gebruikt, zodat deze de sprongafstand niet beïnvloedt. Om ervoor te zorgen dat de landing de maximale afstand bereikt, kan een atleet tijdens het landen verschillende manoeuvres uitvoeren.
Atleten zullen zich meestal concentreren op het voor het lichaam houden van de voeten. De atleet kan dit doen door de hielen omhoog en het hoofd naar beneden te brengen met een volledige heuprek. Bij het landen maakt de atleet ook vegende bewegingen met de handen om de voeten rechtop en het lichaam naar voren te houden.
Verschillende stijlen in het verspringen
De stijl van verspringen verwijst naar de beweging die een atleet maakt tijdens de zweeffase nadat hij van het bord is opgestegen. Een aantal van deze stijlen, zoals de squat-stijl ( zweefstijl ), hangende stijl ( hang stijl ), en luchtgang ( wandelen in de lucht stijl ) heeft zijn eigen kenmerken als volgt.
- Squat-stijl (zweefstijl). De meest elementaire verspringstijl die over het algemeen door beginners wordt gedaan. Deze beweging houdt in dat de springer zijn voeten onmiddellijk positioneert om zijn voeten aan te raken na het opstijgen, net zoals wanneer hij gehurkt zat.
- hangende stijl (hang stijl). Bij deze manier van verspringen wordt het lichaam gestrekt om de springer zo lang mogelijk in de lucht te houden. Strek beide armen en benen alsof ze aan het lichaam hangen om maximale afstand te bereiken. Houd tot een bepaalde hoogte vast en schuif dan je voeten naar voren om je voor te bereiden om te landen.
- Luchtgang (wandelen in de lucht stijl). Het verspringen is het meest complex en vereist veel beweging in de lucht. De springer zal tijdens de vlucht de armen en benen draaien om de lichaamsbalans te behouden en de langste sprongafstand te behalen.
De vorm van het sportveld verspringen
Het verspringveld bestaat uit twee hoofdonderdelen, namelijk de atletiekbaan voor de start en de zandbak voor de landing. De standaardgrootte van het officiële verspringenveld is als volgt.
- Renbaan. De startbaan voor het starten van de run met een harde betonnen ondergrond met een minimale lengte van 40 meter. Aan het einde van de atletiekbaan bevindt zich een startblok met een dikte van 5 cm, een breedte van 20 cm en een afstand van 1 meter van het blok en de zandbak.
- Zandbak. Het met zand gevulde landingsterrein is 9 meter lang en tussen de 2,75 en 3 meter breed.
Regels voor verspringen sport
De International Association of Athletics Federations (IAAF) of momenteel bekend als World Athletics heeft een aantal regels opgesteld, variërend van het springproces tot de uitrusting van de atleet als volgt.
- Alle sprongen moeten binnen een minuut na het betreden van de atletiekbaan worden voltooid.
- De voet van de springer mag de rand van de inbreuklijn niet overschrijden ( foutlijn ) die zich net na het vertrek van het blok bevindt. Als een deel van de voet de overtredingslijn overschrijdt, is de sprong ongeldig.
- In een race heeft de springer over het algemeen drie kansen om te springen. Ongeoorloofde sprongen verkleinen de kans.
- De scheidsrechter meet de afstand van de sprong vanaf de rand van de foutlijn tot het punt waar de springer voor het eerst landde.
- De saltotechniek ( salto ) is niet toegestaan bij het maken van een sprong.
- Hardloopschoenen met een zooldikte van meer dan 13 mm zijn niet toegestaan.
Naast deze punten zijn er nog andere, meer specifieke regels waar verspringers op moeten letten. Bij het bepalen van de winnaar komt de springer met de verste sprongafstand als winnaar uit de bus.
