Gezondheid

Alles over euthanasie: zelfmoord onder toezicht van een arts •

Een 17-jarige Belgische tiener werd het eerste kind dat stierf door euthanasie nadat het land in 2014 nieuwe regels had aangenomen. Deze stap maakt België het enige land waar kinderen van alle leeftijden kunnen kiezen voor een dodelijke injectie. In het aangrenzende Nederland is deze praktijk nog steeds illegaal voor kinderen jonger dan 12 jaar (patiënten van 12-16 jaar hebben toestemming van de ouders nodig).

Er zijn veel verschillende opvattingen, meningen en concepten die naar voren zijn gebracht over euthanasie. Terwijl voor sommige mensen euthanasie het recht op zelfbeschikking van de patiënt is, staat euthanasie voor anderen gelijk aan moord, schending van het menselijk leven en schending van het mensenrecht op leven.

Wat is euthanasie?

Euthanasie is de opzettelijke handeling om het leven te beëindigen van een persoon die erg ziek en lijdend is - die wordt overweldigd door ondraaglijke en ongeneeslijke pijn - op een relatief snelle en pijnloze manier, om humanitaire redenen. Deze praktijk kan worden bereikt door ofwel actieve actie te ondernemen, waaronder het toedienen van een dodelijke injectie, ofwel door niet te doen wat nodig is om de patiënt in leven te houden (zoals het ademhalingsapparaat laten stoppen met werken).

In veel gevallen wordt de beslissing tot "zelfmoord" genomen op verzoek van de patiënt zelf, maar er zijn momenten waarop de persoon te ziek en hulpeloos kan zijn om de beslissing te laten nemen door de familie, medisch personeel of in sommige gevallen gevallen door de rechtbanken.

De term euthanasie komt van het Griekse woord "euthanatos", wat gemakkelijke dood betekent.

Herken de soorten euthanasie

Euthanasie kent vele vormen:

  • Actieve euthanasie: iemand (een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg) handelt direct en actief en veroorzaakt opzettelijk de dood van de patiënt, bijvoorbeeld door grote doses kalmerend middel te injecteren.
  • Passieve euthanasie: gezondheidswerkers handelen niet rechtstreeks bij het beëindigen van het leven van een patiënt, ze laten de patiënt alleen sterven in afwezigheid van medische voorzieningen - bijvoorbeeld het stopzetten of onthouden van behandelingsopties.
    • Stoppen met medicatie: bijvoorbeeld het uitschakelen van de machine die een persoon in leven houdt, zodat deze aan zijn ziekte sterft.
    • Het onthouden van medicatie: bijvoorbeeld het niet uitvoeren van een operatie die het leven voor korte tijd verlengt of DNR-bevelen (Do Not Resuscitate) - artsen zijn niet verplicht om patiënten te reanimeren als hun hart stopt en zijn ontworpen om onnodig lijden te voorkomen.
  • Vrijwillige euthanasie: gebeurt op verzoek van een competente patiënt. Patiënten zijn zich volledig bewust van hun ziektetoestand/zijn geïnformeerd, begrijpen wat de toekomst voor hun ziekte inhoudt, zijn zich bewust van de voordelen en risico's van hun ziektebehandelingsopties en kunnen hun wensen duidelijk communiceren zonder onder invloed van iemand te zijn, en zoek de hulp van een medische professional om hun leven te beëindigen.
  • Niet-vrijwillige euthanasie: treedt op wanneer de patiënt bewusteloos is of niet in staat is om de autonome keuze tussen leven en dood te maken (bijvoorbeeld een pasgeborene of iemand met een lage intelligentie, de patiënt ligt in een lange coma of heeft ernstige hersenbeschadiging), en de beslissing wordt genomen door iemand anders competent namens de patiënt, misschien volgens hun schriftelijke erfgoeddocument, of de patiënt heeft eerder mondeling de wens om te sterven te kennen gegeven. Deze praktijk omvat ook gevallen waarin de patiënt een kind is dat in staat en bekwaam is om mentaal en emotioneel beslissingen te nemen, maar door de wet niet oud genoeg wordt geacht om beslissingen te nemen over leven en dood, dus iemand anders moet namens hem beslissingen nemen in de ogen van de wet.

  • Onvrijwillige euthanasie: ook wel dwang genoemd, vindt plaats wanneer de andere partij het leven van de patiënt beëindigt tegen hun oorspronkelijke wil. Bijvoorbeeld, ook al wil de patiënt ondanks zijn lijdende toestand in leven blijven, zijn familie vraagt ​​de arts om een ​​einde aan zijn leven te maken. Onvrijwillige euthanasie wordt bijna altijd als moord beschouwd.

Waar wordt euthanasie als legaal beschouwd?

Er zijn verschillende landen waar euthanasie is toegestaan:

  • In Nederland, euthanasie en hulp bij zelfdoding, of DOORGANG) is wettelijk toegestaan, mits er duidelijke wettelijke protocollen worden gevolgd.
  • In Oregon, Verenigde Staten, is PAS door de staat toegestaan ​​met behulp van voorgeschreven medicijnen.
  • In Washington DC, Verenigde Staten, mogen artsen dodelijke injecties toedienen of PAS begeleiden door overdoses toe te staan ​​die tot de dood leiden bij patiënten die erom vragen.
  • In België is "doden in naam van de geneeskunde en mededogen" bij wet toegestaan ​​voor zowel competente volwassenen als kinderen, met duidelijke en gedetailleerde richtlijnen die moeten worden gevolgd. Ouders moeten akkoord gaan met de beslissing.
  • In Zwitserland is PAS toegestaan, volgens een wet die al meer dan 600 jaar actief is. Patiënten, ook bezoekers uit andere landen, kunnen door leden van de Dignitas-organisatie worden geholpen bij het beëindigen van hun leven.
  • Korte tijd waren euthanasie en PAS toegestaan ​​in Noord-Australië en maakten zeven mensen op deze manier een einde aan hun leven, voordat de Australische federale regering de wet vernietigde.

Wat zijn de voorwaarden voor een patiënt om een ​​euthanasieprocedure aan te vragen?

In principe kan de euthanasieprocedure worden uitgevoerd bij een patiënt die lijdt aan een terminale ziekte (de laatste fase van de ziekte waarin de kans op overlijden zo groot is dat de focus verschuift van therapie om de ziekte te genezen naar palliatieve zorg/pijnstilling). Het probleem ligt echter niet in de definitie, maar in de interpretatie van de definitie.

In Nederland, waar euthanasie wettelijk wordt ondersteund, heeft "terminale ziekte" een concrete definitie, letterlijk "de hoop op de dood is zeker". In Oregon, waar PAS (hulp bij zelfdoding door een arts) legaal is voor een 'terminaal geval', wordt terminaal echter beschreven als een aandoening die 'naar redelijk oordeel binnen zes maanden tot de dood zal leiden'.

Daarnaast biedt euthanasie, bezien vanuit de definitie, ook de mogelijkheid voor patiënten met hevige pijn om hulp bij levensbeëindiging te vragen. Studies hebben ook aangetoond dat terminaal zieke patiënten die de neiging hebben om aan zelfmoord te denken, dit niet doen vanwege hun terminale ziekte, maar vanwege een ernstige depressie als gevolg van hun ziekte. De Verklaring van de Wereldfederatie van Verenigingen van Recht om te sterven uit 1998 stelt dat personen "die lijden aan verlammende ellende" in aanmerking komen voor suïcidale hulp. Het instituut is van mening dat een persoon geen terminale ziekte hoeft te hebben om in aanmerking te komen voor euthanasie of PAS, zolang "het lijden ondraaglijk is".

De definitie van “ondraaglijk lijden” is voor interpretatie vatbaar. Volgens de Hoge Raad wordt lijden gedefinieerd als lijden zowel fysiek als psychisch, terwijl de Belgische wet stelt dat "een patiënt die om euthanasie vraagt, zich in een wanhopige medische situatie moet bevinden en voortdurend fysiek of psychisch moet lijden."

Waarom is euthanasie toegestaan?

Voorstanders van euthanasie stellen dat een beschaafde samenleving mensen in staat moet stellen waardig en met pijn te sterven, en dat anderen hen daarbij moeten helpen als ze dat zelf niet kunnen.

Ze zeggen dat lichamen het voorrecht zijn van hun eigen eigenaren, en dat we met ons eigen lichaam moeten kunnen doen wat we willen. Dus denken ze dat het verkeerd is om een ​​langer leven te zoeken voor degenen die dat niet willen. Het houdt zelfs mensen in leven als ze de persoonlijke vrijheden en mensenrechten niet willen schenden. Het is immoreel, zeggen ze, om mensen te dwingen in lijden en pijn te blijven leven.

Ze voegden eraan toe dat zelfmoord geen misdaad is, en daarom mag euthanasie niet als een misdaad worden geclassificeerd.

Waarom verbieden velen de uitvoering van euthanasie?

Het argument van het religieuze lichaam tegen euthanasie is dat het leven door God wordt gegeven en dat alleen God moet beslissen wanneer het moet worden beëindigd.

Anderen maken zich zorgen dat als euthanasie legaal wordt, de wetten die erop van toepassing zijn, worden misbruikt en dat mensen die niet echt willen sterven (of nog medische hulp kunnen krijgen) uiteindelijk sterven.

Euthanasie is opgenomen in het Indonesische strafrecht

Er zijn tot op heden geen wetten of overheidsvoorschriften die de wettigheid van euthanasie in Indonesië specifiek aangeven. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat er formeel in het positieve strafrecht in Indonesië slechts één vorm van euthanasie is, namelijk euthanasie die wordt uitgevoerd op verzoek van de patiënt/slachtoffer zelf (vrijwillige euthanasie), die duidelijk is geregeld in artikel 344 van het Wetboek van Strafrecht:

"Wie op verzoek van de persoon zelf een ander van het leven berooft, hetgeen duidelijk met oprechtheid wordt gezegd, wordt bedreigd met een gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaar".

Uit artikel 344 van het Wetboek van Strafrecht kan worden afgeleid dat zelfs moord op verzoek van het slachtoffer nog strafbaar is voor de dader. Zo wordt euthanasie in de context van het positieve recht in Indonesië als een verboden handeling beschouwd. Dat wil zeggen, het is niet mogelijk om "de beëindiging van iemands leven" uit te voeren, zelfs niet op verzoek van de persoon zelf.

Bovendien, bij de bespreking van niet-vrijwillige euthanasie, hoewel het niet kan worden gekwalificeerd als hetzelfde euthanasieconcept als vermeld in artikel 344 van het Wetboek van Strafrecht, is deze ene euthanasiemethode conceptueel het meest waarschijnlijk (of bijna) als gewone moord te beschouwen (artikel 344 van het Wetboek van Strafrecht). 338 van het Wetboek van Strafrecht), moord met voorbedachten rade (Artikel 340 van het Wetboek van Strafrecht), mishandeling met gevaarlijke stoffen (Artikel 356 [3] KHUP), of nalatigheid met de dood tot gevolg (Artikel 304 en Artikel 306 [2]).

Deze medische handeling wordt dus nog steeds geclassificeerd als een misdrijf.

Opties die je hebt bij een terminale ziekte

Als je het einde van je leven nadert, heb je recht op goede palliatieve zorg – om pijn en andere symptomen onder controle te houden – en op psychologische, sociale en spirituele ondersteuning. Ook heeft u inspraak in de zorg die u in deze fase krijgt.

Als u weet dat uw vermogen om het eens te worden over beslissingen over uw leven in de toekomst kan worden beïnvloed, kunt u vooraf een juridisch bindende beslissing regelen, bijgestaan ​​door uw juridische team. Deze beslissing vooraf is om de procedures en behandelingen te definiëren waarmee u akkoord gaat en waarmee u het niet eens bent. Dit betekent dat de zorgverlener die voor u verantwoordelijk is, bepaalde handelingen of behandelingen niet tegen uw wil kan uitvoeren.

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found