Eiwit is een van de macronutriënten die het lichaam nodig heeft. Eiwit bouwt cellen en weefsels op, speelt een rol in het immuunsysteem, herstelt beschadigde cellen en wordt aangetroffen in verschillende delen van het lichaam, zoals huid, botten, spieren, haar, enzovoort. Daarnaast is eiwit ook verantwoordelijk voor de vorming van enzymen en hormonen die worden gebruikt om lichaamsfuncties in stand te houden.
Hoeveel eiwitten hebben we nodig?
Er zijn minstens 10 duizend verschillende soorten eiwitten die het lichaam nodig heeft om gezond te blijven. Conform de leeftijdsgroep verdeelt het ministerie van Volksgezondheid de eiwitbehoefte per dag in verschillende leeftijdsgroepen, namelijk:
- 0 – 6 maanden: 12 gram
- 7 – 11 maanden: 18 gram
- 1 – 3 jaar: 26 gram
- 4 – 6 jaar: 35 gram
- 7 – 9 jaar: 49 gram
- 10 – 12 jaar: 56 gram (jongens), 60 gram (meisjes)
- 13 – 15 jaar: 72 gram (mannen), 69 gram (meisjes)
- 16 – 80 jaar: 62 tot 65 gram (mannen), 56 tot 59 gram (vrouwen)
Ongeveer 20% van het menselijk lichaam bestaat uit eiwitten. Omdat eiwit niet in het lichaam wordt opgeslagen, is voldoende eiwitinname nodig om verschillende ziekten niet te veroorzaken. Eiwit volgens de bron wordt in tweeën gedeeld, namelijk eiwit uit dierlijke bronnen en eiwit uit plantaardige bronnen. Van de twee, welke is beter? Klopt het dat dierlijke eiwitten beter zijn? Of is het andersom?
Dierlijke eiwitten zijn een betere bron van aminozuren
Hoewel het beide eiwitten zijn, zijn het aminozuurgehalte en de structuur van dierlijke eiwitten en plantaardige eiwitten verschillend. Wanneer eiwit wordt geconsumeerd en het lichaam binnenkomt, wordt het eiwit direct afgebroken tot aminozuren, wat eenvoudigere vormen van eiwit zijn. Het lichaam kan zijn eigen aminozuren produceren, maar wat wordt geproduceerd zijn niet-essentiële aminozuren, terwijl essentiële aminozuren door het lichaam nodig zijn uit eiwitrijke voedselbronnen.
De aminozuren die aanwezig zijn in dierlijke eiwitten zijn complete essentiële aminozuren en hun structuur is bijna gelijk aan de aminozuren die in het lichaam worden aangetroffen. Daarom zijn dierlijke eiwitbronnen een goede bron van aminozuren voor het lichaam.
Hoewel plantaardig eiwitrijk voedsel geen volledige essentiële aminozuren bevat, zoals dierlijke eiwitten. Aminozuren die ontbreken in dierlijke eiwitbronnen zijn de aminozuren methionine, tryptofaan, isoleucine en lysine. Zodat de betere opname van aminozuren dierlijke eiwitten is.
Andere vitamines en mineralen in dierlijke eiwitten
Voedselbronnen die eiwitten bevatten, bevatten niet alleen eiwitten. Sommige voedingsmiddelen die bronnen van dierlijke eiwitten zijn, bevatten vitamines en mineralen die plantaardige eiwitten niet hebben. Hier zijn enkele soorten vitamines en mineralen die vrij overvloedig aanwezig zijn in dierlijk eiwitrijk voedsel, maar arm aan plantaardig eiwit:
Vitamine b12 , meestal aanwezig in vis, rundvlees, kip en verschillende zuivelproducten. Mensen die dierlijke eiwitten vermijden of niet eten, zijn vatbaar voor vitamine B12-tekort.
Vitamine D, hoewel de grootste bron van vitamine D de zon is, wordt deze vitamine ook aangetroffen in verschillende voedselbronnen van dierlijke eiwitten, zoals visolie, eieren en melk.
DHA of docosahexaeenzuur is een type omega 3-vetzuren in visvet DHA is goed voor de hersenontwikkeling van kinderen en komt niet voor in planten.
Heem type ijzer , is een gemiddelde van ijzer in dierlijke eiwitbronnen, vooral in rundvlees. Heemijzer wordt gemakkelijker door het lichaam opgenomen dan ijzer uit planten.
Zink of zink is een minerale stof die een belangrijke rol speelt bij het immuunsysteem, de groei en weefselherstel. Zink komt voor in rundvlees, runderlever en schapenvlees. Zink zit ook in sommige soorten donkergroene bladgroenten, maar de opname is niet zo goed als dierlijke eiwitbronnen.
Sommige dierlijke eiwitbronnen kunnen echter hartaandoeningen veroorzaken
Rood vlees, zoals rundvlees, is een goede bron van eiwitten voor het lichaam. Maar er zijn veel onderzoeken geweest die zeggen dat het eten van rood vlees het risico op coronaire hartziekten, beroertes en zelfs jonge sterfte kan verhogen.
Recent onderzoek suggereert dat het probleem niet rood vlees is, maar meer bewerkt rood vlees of bewerkte voedingsmiddelen. Uit onderzoek onder 448.568 deelnemers bleek dat bewerkt vlees geassocieerd is met een verhoogd risico op vroegtijdig overlijden.
Ondertussen toonde een ander onderzoek, gevolgd door 34.000 vrouwen, aan dat het consumeren van te veel rood vlees een grotere kans heeft op het ontwikkelen van hartfalen.
Andere eiwitbronnen, zoals kip zonder vel, kunnen het risico op verschillende hartaandoeningen echter met wel 27% verminderen. Daarom is het beter om verse en magere dierlijke eiwitbronnen te kiezen, zoals mager of mager rundvlees, vis en kip zonder vel.
Voordelen van het consumeren van dierlijke en plantaardige eiwitten
Selectie van goede dierlijke eiwitten zal ook een goede invloed hebben op de gezondheid. Zoals in onderzoek uitgevoerd door The Nurses' Health Study waarin wordt gesteld dat het consumeren van magere kip, vis en zuivel sterk geassocieerd is met een verminderd risico op hartaandoeningen.
Niet alleen dat, een onderzoek onder 4.000 mannen toonde ook aan dat mensen die regelmatig minstens één portie vis per week vis eten, een 15% lager risico hebben op het ontwikkelen van verschillende hartaandoeningen.
Net als dierlijk eiwit heeft ook plantaardig eiwit veel voordelen en goede effecten voor de gezondheid. Zoals blijkt uit verschillende onderzoeken die aantonen dat mensen die vaak groenten eten een lager cholesterolgehalte hebben dan mensen die zelden groenten eten.
Niet alleen dat, verschillende bronnen van plantaardige eiwitten, zoals sojabonen, bruine bonen en verschillende andere noten, worden ook geacht het risico op het ontwikkelen van diabetes mellitus type 2 te verminderen, op gewicht te blijven en het risico op hartaandoeningen te verminderen.
Dus dierlijk eiwit of plantaardig eiwit is beter?
Beide soorten eiwitten zijn even goed en noodzakelijk voor het lichaam. Er moet echter worden opgemerkt dat sommige bronnen van dierlijke eiwitten een hoge hoeveelheid vet bevatten, wat de kans op hartaandoeningen en andere degeneratieve ziekten vergroot. Selectie van de juiste eiwitbron en een uitgebalanceerde hoeveelheid kan het lichaam gezonder maken en lichaamsfuncties normaal laten verlopen.
LEES OOK:
- Waarom patiënten met nierziekte eiwitten moeten verminderen?
- 7 beste koolhydraatbronnen voor degenen onder u die op dieet zijn
- De 10 beste voedingsvervangers voor vlees als je een vegetariër bent
