Weet je wat intubatie is? Intubatie is een medische noodprocedure die is gericht op het bieden van ademhalingsondersteuning aan een patiënt die moeite heeft met ademhalen, bewusteloos is of in coma ligt. Deze procedure is een techniek om kunstmatige beademing te geven via een buis die via de mond en neus aan de luchtpijp is bevestigd.
De intubatiemethode kan een effectieve eerste hulp zijn bij het redden van het leven van de patiënt in een noodsituatie. Deze procedure heeft echter ook enkele risico's waarvan u zich bewust moet zijn.
Doel van het uitvoeren van de intubatieprocedure
De intubatieprocedure wordt over het algemeen uitgevoerd bij patiënten die niet soepel kunnen ademen, gestopt zijn met ademen of aandoeningen hebben die ademhalingsfalen veroorzaken.
Intubatie kan de luchtwegen open houden en zorgen voor voldoende zuurstof om naar vitale organen in het lichaam te stromen.
Patiënten die worden geïntubeerd, kunnen tijdens de operatie gewond raken door een verkeersongeval, ziek zijn of onder narcose zijn (geneesmiddelen), zodat ze niet kunnen ademen zonder beademingsapparaat.
Intubatie wordt meestal uitgevoerd bij patiënten die zich op de afdeling spoedeisende hulp of op de IC bevinden.
Volgens een studie van American Journal of Respiratory, zijn de volgende dingen die een indicatie kunnen zijn van de noodzaak van een intubatieprocedure.
- Opent de luchtwegen zodat artsen medicijnen, aanvullende zuurstofvoorraden en anesthetica in het lichaam kunnen brengen.
- Bevordert de ademhaling als gevolg van verschillende ziekten die de luchtwegen blokkeren, zoals longontsteking, longembolie, COPD, anafylactische shock en hartfalen.
- Installeer een ademhalingsapparaat zoals een ventilator om u te helpen ademen.
- Verdeel medicijnen om de ademhaling te vergemakkelijken.
- Helpt u te ademen wanneer u een hoofdletsel heeft, zodat uw lichaam niet zelfstandig kan ademen.
- Open uw luchtwegen tijdens een operatie of behandeling van een ernstige verwonding of ziekte waarbij u lange tijd onder narcose moet zijn.
Sommige aandoeningen, zoals ernstige verwondingen aan de mond, nek, hoofd en borst, kunnen echter voorkomen dat een persoon ademhalingsondersteuning krijgt door intubatie.
Endotracheale intubatieprocedure
De intubatieprocedure, medisch bekend als endotracheale intubatie, omvat het inbrengen van een plastic buis in de luchtpijp of luchtpijp.
Het inbrengen van een endotracheale tube in de luchtpijp kan zuurstof naar de longen leiden omdat de luchtpijp zich direct boven de longtakken bevindt.
Artsen of medisch personeel kunnen het slangetje door de mond of neus inbrengen, maar in een noodsituatie wordt het vaker via de mond ingebracht.
Bij het inbrengen van de buis plaatst de arts ook een laryngoscoop zodat hij de binnenkant van de keel kan zien. Eenmaal geïnstalleerd, kan de buis worden aangesloten op de ventilator.
Bij de lancering van de U.S. National Library of Medicine, volgen de volgende stadia van het bieden van ademhalingsondersteuning via de intubatieprocedure.
- Intubatie moet worden gedaan door eerst anesthesie (anesthesie) te geven, zowel bij patiënten die bij bewustzijn zijn als bij bewusteloosheid.
- De arts zal de patiënt vragen te gaan liggen om een laryngoscoop in te brengen om de luchtweg te openen en te zien waar de stembanden en de luchtpijp zich bevinden. Dit is zodat de arts de intubatieslang correct kan plaatsen.
- Zodra de luchtweg open is, zal de arts een endotracheale tube vanuit de mond in de luchtpijp inbrengen.
- Als de ademhaling tijdens het intubatieproces wordt verstoord, zal de arts een ademhalingsapparaat door de neus inbrengen dat naar de luchtwegen leidt.
- De arts zal de endotracheale tube aansluiten op een ventilator die automatisch zuurstof in de longen kan pompen.
- Nadat alle apparaten zijn aangesloten, controleert de arts het werk van het apparaat door de beweging van adem en ademgeluiden te observeren met een stethoscoop.
- De arts zal ook het proces van ademhalingsondersteuning van intubatie evalueren door middel van een thoraxfoto en een kooldioxide-meetapparaat.
Kennismaken met reanimatie, eerste hulp voor pasgeborenen die moeite hebben met ademhalen
Het risico van de patiënt
Hoewel intubatie een patiënt in een noodgeval kan helpen, kan het inbrengen van een buis in de luchtpijp de patiënt zeker ongemakkelijk maken.
Tijdens intubatie kan de patiënt een zere keel en moeite met slikken ervaren, zodat de voedselvoorraad door een speciale buis moet worden ingebracht.
Om deze reden krijgt de patiënt anesthesie of medicijnen om de spieren te ontspannen, zodat ze pijn kunnen verminderen.
De endotracheale intubatieprocedure heeft echter ook andere risico's.
Patiënten die gedurende lange tijd ademhalingsondersteuning krijgen van slangen en ventilatoren, lopen risico op de volgende aandoeningen.
- Trauma, bloeding of letsel aan de mond, tanden, tong, stembanden en luchtpijp.
- Erosie of scheuren van weefsel in de luchtwegen en longen.
- Ophoping van keelvocht en speeksel dat het werk van ademhalingsweefsel remt.
- Er is een fout opgetreden in de intubatieprocedure, zoals het plaatsen van een buis in de slokdarm zodat er geen zuurstof naar de longen stroomt.
- Aandoeningen van de luchtwegen zoals keelpijn, heesheid en longaspiratie.
- De patiënt kan niet normaal zelfstandig ademen vanwege de afhankelijkheid van een ademhalingsapparaat.
De intubatieprocedure omvat het gebruik van anesthesie, zodat het bepaalde reacties of symptomen kan veroorzaken bij patiënten met geneesmiddelenallergieën.
De kans op complicaties als gevolg van intubatie is echter vrij laag.
Als er complicaties optreden, kunt u het herstelproces nog ondergaan, zodat u na intubatie uw normale activiteiten kunt hervatten.
Raadpleeg daarom uw arts om meer te weten te komen over de voordelen en mogelijke risico's van intubatie voor de conditie van uw lichaam.
