Hoewel het lang duurt, kan tuberculose (tbc) volledig worden genezen door het juiste medicijn te nemen en altijd de regels van het nemen van medicijnen tegen tuberculose te volgen. De reden is dat als de tbc-behandeling faalt, deze ziekte steeds moeilijker te genezen zal zijn. De tbc-behandeling zelf bestaat uit twee fasen met een combinatie van verschillende antibiotica.
Welke soorten antibiotica worden gebruikt voor tuberculose en wat zijn de regels voor het nemen ervan? Zie een meer volledige uitleg van tbc-behandeling in de volgende review.
Twee stadia van tbc-behandeling in Indonesië
Tuberculose treedt op wanneer de bacteriën die tuberculose veroorzaken, namelijk: Mycobacterium tuberculosis, actief infecteren of vermenigvuldigen in het lichaam (actieve tbc). Tuberculose die de longen aanvalt, kan worden genezen door een behandeling van 6-9 maanden te ondergaan.
De vorm van tbc-behandeling in Indonesië bestaat uit 2 fasen, namelijk de intensieve behandelfase en de vervolgbehandeling.
Volgens het National Drug Information Center nam de patiënt tijdens de twee behandelingsfasen tbc-medicijnen, antibiotica en synthetische anti-infectiemiddelen.
De behandeling wordt gedaan met een combinatie van verschillende soorten antibiotica, de antituberculosegroep. De gebruikte medicijnen hebben 3 klinische functies, namelijk het doden, steriliseren (reinigen van het lichaam) en het voorkomen van resistentie (immuun)bacteriën.
1. Intensieve fase
In de intensieve behandelingsfase , De patiënt moet gedurende 2 maanden elke dag tbc-medicatie innemen. Intensieve behandeling is gericht op het onderdrukken van het aantal bacteriën dat tuberculose veroorzaakt en het stoppen van de infectie, zodat de patiënt de ziekte niet meer kan overdragen.
De meeste patiënten met een infectieuze status hebben het potentieel om binnen 2 weken niet-infectieus (niet-infectieus) te worden als ze een intensieve behandeling ondergaan. Het type tbc-medicijnen dat in deze fase wordt gebruikt, kan variëren, afhankelijk van het behandelingsregime dat is afgestemd op de categorie patiënten.
Patiëntencategorie tuberculose
De categorie van de patiënt zelf wordt bepaald uit de voorgeschiedenis van de behandeling en de resultaten van AFB (onderzoek van sputum). Over het algemeen zijn er 3 categorieën tbc-patiënten, namelijk:
- Categorie I nieuwe gevallen
Patiënten met een positief uitstrijkje maar die minder dan 4 weken geen antituberculosebehandeling hebben gekregen, of een negatief uitstrijkje met ernstige extrapulmonale tbc (bacteriële infectie die andere organen dan de longen aantast).
- Categorie II terugval
Patiënten die na afronding van de behandeling genezen zijn verklaard, maar de resultaten van AFB zijn positief.
- Categorie II mislukt geval
Patiënten met AFB bleven positief of keerden positief terug na 5 maanden behandeling.
- Categorie II-behandeling wordt onderbroken
Patiënten die zijn behandeld, maar zijn gestopt en terugkwamen met een positief uitstrijkje of radiologische resultaten, vertoonden een actieve tbc-status.
- Categorie III
Patiënten met positieve röntgenresultaten met milde extrapulmonale tuberculose.
- Chronische patiënt
Patiënten met AFB bleven positief na herbehandeling.
Patiënten met een negatief uitstrijkje en extrapulmonale tbc kunnen in dit stadium een kleinere hoeveelheid van het geneesmiddel krijgen.
2. Geavanceerde fase
In het vergevorderde stadium van de behandeling zal het aantal en de dosis tbc-medicijnen worden verminderd. Meestal slechts 2 soorten medicijnen. De duur is echter eigenlijk langer, wat ongeveer 4 maanden is bij patiënten met nieuwe casuscategorieën.
De volgende fase van de behandeling is belangrijk om ervoor te zorgen dat de bacteriën die niet langer actief infecteren (slapend) volledig uit het lichaam worden verwijderd, zodat de tbc-symptomen niet terugkeren.
Niet alle tbc-patiënten hoeven een intensieve en vervolgbehandeling in het ziekenhuis te ondergaan. Voor ernstige gevallen (ernstige kortademigheid of symptomen van extrapulmonale tbc) moet de patiënt echter in het ziekenhuis worden opgenomen.
Soorten eerstelijns tbc-medicijnen
Er zijn 5 soorten tbc-medicijnen die vaak worden voorgeschreven, namelijk:
- isoniazide
- Rifampicine
- Pyrazinamide
- ethambutol
- Strptomycine
De vijf soorten tbc-medicijnen hierboven worden gewoonlijk primaire medicijnen of eerstelijns medicijnen genoemd.
In elke fase van de tbc-behandeling zal de arts een combinatie van verschillende geneesmiddelen tegen tuberculose geven. De combinatie van tbc-medicijnen en de dosering wordt bepaald aan de hand van de aandoening en categorie van tbc-patiënten zodat ze verschillend kunnen zijn.
Het volgende is een uitleg van elk van de eerstelijns tbc-medicijnen:
1. Isoniazide (INH)
Isoniazide is het meest effectieve type antituberculose om de bacteriën te doden die tuberculose veroorzaken. Dit medicijn kan 90% van de tbc-bacteriën in een paar dagen doden in de intensieve behandelingsfase.
Isoniazide is effectiever in het doden van bacteriën die actief groeien. Dit medicijn werkt door te interfereren met de productie van mycolzuur , een verbinding die een rol speelt bij de opbouw van de wanden van bacteriën.
Enkele van de bijwerkingen van het tbc-medicijn isoniazide zijn:
- Neurologische effecten, zoals visusstoornissen, duizeligheid, slapeloosheid, euforie, gedragsveranderingen, depressie, geheugenstoornissen, spieraandoeningen.
- Overgevoeligheid, zoals koorts, koude rillingen, roodheid van de huid, gezwollen lymfeklieren, vasculitis (ontsteking van de bloedvaten).
- Hematologische effecten, zoals bloedarmoede, hemolyse (vernietiging van rode bloedcellen), trombocytopenie (verlaagd aantal bloedplaatjes).
- Aandoeningen van het spijsverteringskanaal: misselijkheid, braken, constipatie, brandend maagzuur.
- Hepatotoxiciteit: leverschade veroorzaakt door chemicaliën in het medicijn.
- Andere bijwerkingen: hoofdpijn, hartkloppingen, droge mond, urineretentie, reuma.
Vertel het uw arts als u een chronische leverziekte, nierfunctieproblemen of een voorgeschiedenis van epileptische aanvallen heeft. Op die manier zal de toediening van isoniazide zorgvuldiger zijn. Bovendien moeten alcoholdrinkers, patiënten ouder dan 35 jaar en zwangere vrouwen speciaal toezicht krijgen.
2. Rifampicine
Dit medicijn is een type antibioticum dat is afgeleid van rifamicine, hetzelfde als isoniazide. Rifampicine kan ziektekiemen doden die het medicijn isoniazide niet kan.
Rifampicine kan halfactieve bacteriën doden die normaal niet op isoniazide reageren. Dit medicijn werkt door te interfereren met bacteriële enzymen.
Enkele van de mogelijke bijwerkingen van tbc-behandeling met rifampicine zijn:
- Spijsverteringsstoornissen, zoals brandend maagzuur, buikpijn, misselijkheid, braken, opgeblazen gevoel, anorexia, maagkrampen, diarree.
- Aandoeningen van het centrale zenuwstelsel, zoals slaperigheid, vermoeidheid, hoofdpijn, duizeligheid, verwardheid, concentratieproblemen, visusstoornissen, spierontspanning
- Overgevoeligheid, zoals koorts, spruw, hemolyse, pruritus, acuut nierfalen
- Urine verandert van kleur door de rode stof in het medicijn rifampicine
- Menstruatiestoornissen of bloedspuwing (bloed ophoesten)
Maak je echter geen zorgen, want deze bijwerkingen zijn tijdelijk. Rifampicine is ook riskant wanneer het wordt geconsumeerd door zwangere vrouwen, omdat het de kans op een bevalling met spinale problemen (spina bifida) vergroot.
3. Pyrazinamide
Het vermogen van pyrazinamide is om bacteriën te doden die overleven nadat ze zijn bestreden door macrofagen (het deel van de witte bloedcellen dat als eerste bacteriële infecties in het lichaam bestrijdt). Dit medicijn kan ook werken om bacteriën te doden die zich in cellen met een zure pH bevinden.
Een typische bijwerking van het gebruik van dit tbc-medicijn is een toename van urinezuur in het bloed (hyperurikemie). Dat is de reden waarom mensen met longtuberculose die dit medicijn krijgen voorgeschreven ook regelmatig hun urinezuurspiegels onder controle moeten houden.
Daarnaast zijn andere mogelijke bijwerkingen dat de patiënt ook anorexia, hepatotoxiciteit, misselijkheid en braken zal ervaren.
4. Ethambutol
Ethambutol is een antituberculose die het vermogen van bacteriën om te infecteren kan remmen, maar bacteriën niet rechtstreeks kan doden. Dit medicijn wordt specifiek gegeven aan patiënten met een risico op het ontwikkelen van resistentie tegen (resistente) tuberculose. Als het risico op resistentie tegen geneesmiddelen echter laag is, kan de tbc-behandeling met ethambutol worden stopgezet.
De manier waarop ethambutol werkt, is bacteriostatisch, wat betekent dat het de groei van bacteriën remt M. tuberculose resistent tegen isoniazide en streptomycine. Dit tbc-medicijn blokkeert ook de vorming van celwanden door mycolzuur .
Het gebruik van ethambutol wordt niet aanbevolen voor tuberculose bij kinderen jonger dan 8 jaar, omdat het gezichtsstoornissen kan veroorzaken en de bijwerkingen zeer moeilijk onder controle te houden zijn. De mogelijke bijwerkingen van ethambutol zijn:
- Visuele stoornis
- Kleurenblind
- Versmalling van de zichtbaarheid
- Hoofdpijn
- Misselijkheid en overgeven
- Maagpijn
5. Streptomycine
Streptomycine was het eerste antibioticum dat speciaal werd gemaakt om de bacteriën te bestrijden die tuberculose veroorzaken. Bij de huidige behandeling van tuberculose wordt streptomycine gebruikt om de effecten van antituberculoseresistentie te voorkomen.
De manier waarop dit tbc-medicijn werkt, is door bacteriën te doden die zich delen, namelijk door het proces van het maken van bacterieel eiwit te remmen.
Streptomycine tuberculose medicijn wordt toegediend door injectie in spierweefsel (intramusculair / IM). Gewoonlijk wordt dit type injecteerbaar tbc-medicijn gegeven als u voor de tweede keer tuberculose heeft gehad of als het gebruik van streptomycine niet langer effectief is.
Bij de toediening van dit tbc-medicijn moet erop worden gelet of de patiënt nierproblemen heeft, zwanger is of gehoorverlies heeft. Dit medicijn heeft bijwerkingen die de gehoorbalans verstoren als het langer dan 3 maanden wordt ingenomen.
Behandelingsschema voor tuberculose op basis van patiëntencategorie
Zoals eerder uitgelegd, zijn er 3 categorieën tbc-patiënten die worden bepaald op basis van de resultaten van AFB en de behandelingsgeschiedenis. Deze categorie bepaalt vervolgens welk type behandelingsregime geschikt is.
Onder verwijzing naar de pagina met tbc-feiten, is het behandelingsregime een combinatie van geneesmiddelen die worden gebruikt voor tbc-patiënten met een bepaalde standaardcode, meestal in de vorm van cijfers en hoofdletters die het stadium, de duur van de behandeling en het type medicijn bepalen.
In Indonesië kunnen combinaties van antituberculosegeneesmiddelen worden geleverd in de vorm van kombipak losse geneesmiddelverpakkingen of een combinatie van antituberculosegeneesmiddelen met een vaste dosis (OAT-KDT). Dit kombipak-pakket toont het tbc-behandelingsregime in Indonesië. Eén kombipak-verpakking is bedoeld voor één categorie patiënten in één behandelperiode.
Volgens documenten van het Indonesische ministerie van Volksgezondheid zijn de codes die worden gebruikt in het behandelingsregime voor tuberculose:
Kombipak categorie I
(Intensieve fase/gevorderde fase)
• 2HRZE/4H3R3
• 2HRZE/4HR
• 2HRZE/6HE
Kombipak categorie II
(Intensieve fase/gevorderde fase)
• 2HRZES/HRZE/5H3R3E3
• 2HRZES/HRZE/5HRE
Kombipak categorie III
(Intensieve fase/gevorderde fase)
• 2HRZ/4H3R3
• 2HRZ/4HR
• 2HRZ/6HE
Met informatie waaruit blijkt:
H = isoniazide, R = rifampicine, Z = pyrazinamide, E = ethambutol, S = streptomycine
Terwijl de cijfers in de code de tijd en frequentie aangeven. Het getal ervoor geeft de gebruiksduur aan, bijvoorbeeld in 2HRZES, wat betekent dat het elke dag 2 maanden wordt gebruikt. Ondertussen geeft het cijfer achter de letter het aantal keren aan dat het medicijn is gebruikt, zoals in 4H3R3 betekent dit 3 keer per week gedurende 4 maanden.
In overleg zal de arts meestal richtlijnen geven over de regels voor het gebruik van dit combipak.
OAT-KDT
Ondertussen is OAT-KDT of in algemene termen: Fix Dosis Combinatie (FDC) is een mengsel van 2-4 geneesmiddelen tegen tuberculose die in één tablet zijn gedaan.
Het gebruik van dit medicijn is zeer gunstig omdat het het risico van verkeerde voorschrijfdoses kan voorkomen en het voor patiënten gemakkelijker maakt om de medicatieregels na te leven. Met een kleiner aantal tabletten wordt de patiënt gemakkelijker te hanteren en het gebruik van medicijnen te onthouden.
Er is ook een type tuberculosemedicijn dat een maand lang elke dag wordt ingebracht als aan het einde van de intensieve fase de patiënt van categorie I en de patiënt bij herhaalde behandeling (categorie II) een positief uitstrijkje vertonen.
Als u latente tbc heeft, een aandoening waarbij uw lichaam is geïnfecteerd met de bacterie M tuberculose, maar de bacteriën vermenigvuldigen zich niet actief, je moet ook tbc-medicijnen krijgen, zelfs als je geen symptomen van actieve long-tbc vertoont. Gewoonlijk wordt latente tbc gedurende 3 maanden behandeld met een combinatie van rifampicine en isoniazide.
Tweedelijnsgeneesmiddelen voor resistente tuberculose
Tegenwoordig zijn steeds meer bacteriën resistent tegen eerstelijns tbc-medicijnen. Resistentie kan worden veroorzaakt door onderbroken medicatie, onregelmatige medicatieschema's of de aard van bacteriën die resistent zijn tegen bepaalde soorten antibiotica.
Deze aandoening staat bekend als MDR-TB.Multidrugresistentie). Gewoonlijk zijn de bacteriën die tbc veroorzaken resistent tegen twee soorten tbc-medicijnen, namelijk rifampicine en isoniazide.
Mensen met MDR-tbc zullen een tbc-behandeling ondergaan met tweedelijnsgeneesmiddelen. In de studie getiteld Tuberculosebehandeling en medicijnregimes , het gebruik van door de WHO aanbevolen geneesmiddelen voor resistente tuberculosepatiënten, namelijk:
- Pyrazinamide
- Amikacine kan worden vervangen door kanamycine
- Ethionamide of prothionamide
- Cycloserine of PAS
Enkele andere tweedelijns tbc-medicijnen die ook zijn goedgekeurd door de WHO zijn:
- capreomycine
- Para-aminosalicylzuur (PAS)
- Ciprofloxacine
- Ofloxacine
- levofloxacine
Ook medicatieresistente tbc-patiënten moeten de tbc-behandelingsfase vanaf het begin herhalen, zodat het totaal een langere periode nodig heeft, namelijk minimaal 8-12 maanden, mogelijk tot 24 maanden. De bijwerkingen van de behandeling kunnen ernstiger zijn.
Waarom duurt de behandeling van tbc zo lang?
Tuberculose-veroorzakende bacteriën Mycobacterium tuberculosis (MTB) , is een type bacterie die resistent is tegen zure omgevingscondities. Eenmaal in het lichaam kunnen deze bacteriën lange tijd "in slaap vallen", oftewel in de rustfase. Dat wil zeggen, in het lichaam zijn, maar niet reproduceren.
De meeste soorten antibiotica, waaronder antibiotica die worden gebruikt als tbc-medicatie, werken alleen om bacteriën te doden wanneer ze zich in de actieve fase bevinden. In het geval van actieve tuberculose zijn er namelijk ook bacteriën die zich in een slapende (inactieve) fase bevinden.
In een studie getiteld Waarom is langdurige therapie nodig om tuberculose te genezen? Ook werd vermeld dat er twee soorten resistentie zijn die deze MTB kan hebben, namelijk fenotype (beïnvloed door de omgeving) en genotype (genetische factor).
De studie stelt dat de overvloed aan bacteriën de kans op fenotypische resistentie tegen geneesmiddelen zal vergroten. Als gevolg hiervan kunnen sommige bacteriën in dezelfde behandelperiode resistent zijn tegen verschillende soorten antibiotica. Dat betekent dat bacteriën die mogelijk resistent zijn, toch moeten worden behandeld. Dat is de reden dat de duur van de tbc-behandeling langer duurt.
